O nas

Jakieś 20 lat temu, dżdżysta jesień. Opuszczony, drewniany budynek, wówczas mroczny, ale jednocześnie pociągający. Wciągający wręcz do wnętrza. Wszechobecny szum liści na drzewach przypominający dźwięk morskich fal, przeplatający się ze skrzypieniem starego drewna, stukiem niedomkniętego dubeltowego okna. Niepokojąca melodia kropel deszczu na blaszanym dachu i strużka wody kapiącej z góry na podłogę. Niczym stary szkuner, który po wielu latach służby i przygód osiadł samotnie na mieliźnie pełen blizn i ran, zmęczony i zdruzgotany… Pierwsza myśl: o ja… ale byłby z tego niesamowity pensjonat.